چگونه با تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی، عملکرد شرکت را در کوتاه‌مدت ارزیابی کنیم؟
برای ارزیابی عملکرد یک شرکت در کوتاه‌مدت، تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی ابزاری اساسی و مؤثر است. این تحلیل به ما امکان می‌دهد تا با بررسی دقیق اجزای کلیدی مانند ترازنامه، صورت سود و زیان و جریان‌های نقدی، نقاط قوت و ضعف شرکت را شناسایی کرده و تصمیمات بهتری برای بهینه‌سازی عملکرد مالی اتخاذ کنیم.
استفاده از نسبت های کوتاه مدت
نسبت های جاری و آنی
سرمایه در گردش
ترکیب دارایی ها
نسبت گردش موجودی
متوسط دوره جمع آوری
که در این مقاله به توضیح استفاده از نسبت های کوتاه مدت و نسبت های فعلی و سریع می پردازیم.
استفاده از نسبت های کوتاه مدت
صورت های مالی می تواند برای ارزیابی آینده یک شرکت در کوتاه مدت بسیار مفید باشد. (معمولاً یک تا دوازده ماه تعریف می شود).
صورت های مالی در حسابداری چه اطلاعاتی ارائه میدهند؟
مهمترین سوالی که در ارزیابی آینده کوتاه مدت یک شرکت باید به آن پاسخ داده شود این است که آیا شرکت می تواند بدهی های خود را در زمان سررسید پرداخت کند یا خیر. اگر شرکت نتواند، ممکن است مجبور به ورشکستگی یا حتی مجبور به توقف فعالیت شود. همانطور که قبلاً در مقاله تفاوت سود و پول نقد بررسی شد، حتی یک شرکت سودآور نیز ممکن است با کمبود نقدینگی مواجه شود و آینده خود را به خطر بیندازد.
برخی از استفاده کنندگان صورت های مالی به ویژه به چشم انداز کوتاه مدت یک شرکت علاقه مند خواهند بود. به عنوان مثال، بانکدارانی که وام‌های کوتاه‌مدت (وام‌های سی روزه، شصت روزه یا حتی شش ماهه) داده‌اند یا در نظر دارند، عمدتاً به این فکر می‌کنند که آیا شرکت وام‌گیرنده می‌تواند وام‌های خود را در زمان سررسید بازپرداخت کند یا خیر. . کاربران این صورت‌حساب سعی می‌کنند جریان نقدی شرکت را برای مدت زمانی که انتظار می‌رود وام‌هایشان معوق باشد، پیش‌بینی کنند. به همین دلیل صورت جریان های نقدی بسیار مهم می شود.
برای اینکه بفهمید یک شرکت در کوتاه مدت دوام می آورد یا خیر، ابتدا باید به ترازنامه نگاه کنید. دارایی های جاری شرکت را با بدهی های جاری آن (بده هایی که باید ظرف دوازده ماه پرداخت شود) با استفاده از نسبت جاری مقایسه کنید.
نسبت های جاری و آنی
نسبت جاری = دارایی های جاری یا کوتاه مدت / بدهی های جاری یا کوتاه مدت
دارایی های جاری شرکت(آن دسته از دارایی های جاری که می توانند به سرعت به پول نقد تبدیل شوند). معمولاً دارایی های جاری شامل وجه نقد، مطالبات جاری و اوراق بهادار قابل فروش یا به عبارت دیگر دارایی های جاری منهای موجودی و اقلام از پیش پرداخت شده است. این نسبت دارایی های جاری به بدهی های جاری به عنوان نسبت جاری (یا آزمایش اسید) نامیده می شود.
نسبا آنی =برای محاسبه نسبت آنی کافیست موجودی مواد و کالا را از دارایی‌های جاری کم کرده و حاصل را بر بدهی‌های جاری تقسیم کنید.
قبل از اینکه بتوانید تصمیم بگیرید که آیا یک شرکت دارایی های جاری کافی برای پوشش بدهی های جاری خود دارد، باید بدانید که نسبت های جاری و آنی در دوره های قبل چه بوده است. قاعده کلی این است که نسبت جریان باید بیشتر از 2.0 باشد. این بدان معناست که دارایی های جاری در دسترس شرکت برای پرداخت بدهی هایش حداقل دو برابر بدهی های جاری آن است. قانون کلی نسبت آنی دارایی این است که این نسبت باید 1.5 یا بیشتر باشد. این نسبت‌ها از صنعتی به صنعت دیگر متفاوت است، و بنابراین، نسبت جاری شرکت شما نه تنها باید با سال‌های قبل و با قاعده کلی مقایسه شود، بلکه باید با شرکت‌های مشابه در همان صنعت نیز مقایسه شود.
اهمیت نسبت آنی:
این نسبت نشان‌دهنده توانایی شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت بدون اتکا به فروش موجودی کالا است.
هشدار!
بزرگتر بودن این نسبت‌ها همیشه نشانه خوبی نیست. اگر نسبت جاری یا آنی بسیار بالا باشد، ممکن است نشان‌دهنده عدم استفاده بهینه از دارایی‌ها باشد و سودآوری شرکت را کاهش دهد.
